Ο πρώτος αργυραμοιβός πιστεύεται πως ήταν από τη Φοινίκη η Κινέζος. Η ετυμολογία της λέξης έχει ως εξής:

αργυραμοιβός < άργυρος + -αμοιβός (< αμείβω) ,δηλαδή

o ανταλλάκτης νομισμάτων, ξένου σε εγχώριο ή αντιστρόφως, με αμοιβή του τη διαφορά (spread) μεταξύ της τιμής αγοράς και της τιμής πώλησης του νομίσματος. (προμήθεια).Άλλως ,αργυροπράτης,κολλεκτάριος, τραπεζίτης, κολλυβιστής η σαράφης. Οι αργυραμοιβοί δραστηριοποιήθηκαν ουσιαστικά πριν από την ανάπτυξη του τραπεζικού συστήματος που περατώνει πλέον αυτές τις συναλλαγές

Η λέξη "κολλυβιστής" προέρχεται από την ελληνική λέξη "κόλλυβος" ,που ήταν λεπτό νόμισμα και ισοδυναμούσε με το ένα τέταρτο της δραχμής. Ο Ιωάννης αναφέρει πως ήταν τραπεζίτες οι οποίοι κάθονταν στο περίβολο του ναού (Ιωάννης 2:14) ή στις πλατείες και αντάλλαζαν τα νομίσματα των εθνικών με σίκλα, νομίσματα που γίνονταν δεκτά από τους ιερείς του ναού (Έξοδος 30:13-15). Πολλές φορές κερδοσκοπούσαν σε βάρος των προσκυνητών, γεγονός που εξόργισε τον Ιησού με αποτέλεσμα να τους βγάλει έξω από το ναό (Ματθαίος 21:12, Μάρκος 11:15).

 Και στην Αρχαία Ελλάδα όμως οι κολλυβιστές δεν έχαιραν ιδιαίτερης εκτίμησης."0 μεν γαρ κόλλυβος δόκιμον,το δε κολλυβιστής αδόκιμον",έλεγαν χαρακτηριστικά.

H επαγγελματική αλληλεγγύη παρέμεινε χαρακτηριστικό της ομάδας αυτής, όπως φανερώνει το παράδειγμα του Kαλομόδιου ,ο οποίος έζησε στην εποχή των Κομνηνών. Όταν ο τελευταίος, που ήταν αργυραμοιβός, συνελήφθη και κατασχέθηκε η περιουσία του, οι έμποροι και οι βιοτέχνες μαζεύτηκαν μπροστά στην Αγία Σοφία και κατάφεραν να μεσολαβήσει ο πατριάρχης Ιωάννης Καματηρός για να απελευθερωθεί ο Kαλομόδιος. 

Ο Υπουργός Πολιτισμού κ. Γιώργος Βουλγαράκης παρουσίασε προ ετών στο Νομισματικό Μουσείο τη συλλογή των 1833 νομισμάτων και των 66 αντικειμένων που προσέφερε στο ελληνικό δημόσιο έλληνας ιδιώτης.

Ο κ. Βουλγαράκης κατά την παρουσίαση είπε μεταξύ άλλων:

«Είναι μεγάλη χαρά να σας παρουσιάζω σήμερα τη συλλογή του «μπαρμπα-Θανάση», του Αθανασίου Κουφογιάννη, την οποία παρέδωσε στα τέλη Ιουνίου ο συγγενής του κύριος Αλέξιος Καραγεώργος.

Η συλλογή περιλαμβάνει 1833 νομίσματα. Ανάμεσά τους, όπως θα δείτε αναλυτικά, υπάρχουν 910 αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά, μεταξύ των οποίων μεγάλης αξίας αργυρά τετράδραχμα, ημίδραχμα και στατήρες.

Υπάρχουν, επίσης, 771 χάλκινα νομίσματα, που χρονολογούνται από τον 4^ο αι. π.Χ. έως τον 4^ο αι. μ.Χ. Από αυτά αρκετά τεμάχια έχουν ταυτιστεί από διάφορα αρχαία ελληνικά νομισματοκοπεία. Συναντώνται, επίσης, μερικές ελληνορωμαϊκές κοπές που προέρχονται από επαρχιακά νομισματοκοπεία, όπως αυτές της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου.

Από τους βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς χρόνους έχουμε 53 νομίσματα, καθώς επίσης και έναν ενετικό «θησαυρό» που περιλαμβάνει 699 τεμάχια.

Επίσης, βρέθηκαν νεώτερα νομίσματα, ανάμεσα στα οποία εντοπίστηκε τμήμα ή όλον «θησαυρού» που αποτελείται από αργυρά νομίσματα".

Τέλος, εκτός από νομίσματα, στη συλλογή του Αθανάσιου Κουφογιάννη, βρέθηκαν και άλλα αντικείμενα, όπως μεταβυζαντινά δακτυλίδια και σταυροί, χάλκινα αγαλματίδια, θραύσματα κλπ. Η πραγματική αλήθεια, όμως ,κρύβεται στο γεγονός πως ο μακαρίτης κολλυβιστής είχε κρύψει τη συλλογή του σε έναν τοίχο του σπιτιού του ,όπου και κατά τύχη ανεκαλύφθησαν από τον γαμπρό τού αδελφού του και παρεδόθησαν στο κράτος.Από τα ανωτέρω προκύπτουν τα ακόλουθα δύο ερωτήματα:

1)     Αν ο παραδούς ήταν κατ επάγγελμα σαράφης, θα δώριζε ποτέ τα ανευρεθέντα?

2)     Αν κάποιος προσφωνήσει σήμερα τραπεζίτη με το χαρακτηρισμό «κολλυβιστή», είναι δυνατόν να κατηγορηθεί για εξύβριση? Δικαιούται δε ο αποκληθέις με αυτόν τον χαρακτηρισμό αποζημίωσης, καταφεύγοντας στα αστικά δικαστήρια?