 |  |
|
| ALI BABA |
|
Ο μελετηρός και τα αμελέτητα. 1007 αναγνώστες Κυριακή, 21 Σεπτεμβρίου 2008 11:23
Δεν πήγαινε άλλο…. Ο γέρος γκρίνιαζε κι είχε δίκιο. Πενταετής η διάρκεια της σχολής . Αυτός είχε καβατζάρει τα έξι και χρωστούσε και καμιά δεκαριά ζόρικα ακόμη.. Στρώθηκε. Η μικρή Τσου- λι είχε πρόσφατα αναλάβει καθήκοντα. Μικροκαμωμένη, πρόθυμη, ευγενική, συνεσταλμένη. Τού την είχε συστήσει τού γέρου ως κατάλληλη ένας Άραβας μεγαλέμπορας. Την είχε δοκιμάσει. Είχε κι ανάγκη…….Κι ο γέρος ήταν ψυχοπονιάρης.
Του ‘φερε το φραπόγαλο στο δωμάτιο. Θα ξεκινούσε από νωρίς σήμερα. Έπρεπε να βγάλει ύλη. Πονούσε κι αυτός ο ρημάδης ο αυχένας του.
Η μικρή Τσου τον είδε να τον τρίβει έντονα.
-Πονάει λαιμό, Αντρέ?
-Αντρέας!
-Α! Πονάει λαιμό, Αντρέας? Να τρίψω? Ξέρει!
Τα χεράκια της πηγαινοέρχονταν σαγηνευτικά. Μια γλυκιά χαλάρωση τον διαπερνούσε. Κι η μικρά επεξέτεινε διαρκώς το πεδίο δράσης της.
-Τσουουου! Ακούστηκε τραχιά η φωνή του γέρου από το κάτω πάτωμα.
Τον εγκατέλειψε δρομέως. Μόλις που πρόλαβε να του σβουρίξει ένα φιλάκι στο σβέρκο.
Ξανάσκυψε στις διαφορικές εξισώσεις. Αλλά που? Το μυαλό του έτρεχε αλλού.
Δίψασε. Κατέβαινε τις σκάλες προς την κουζίνα , όταν είδε τον γέρο στον καναπέ με την καράφλα στραμμένη προς το μέρος του. Κάτι χαρχάλευε ανάμεσα στα πόδια του.
Το σκαλοπάτι έτριξε. Η Τσου αναδύθηκε από την αφάνεια.
Έτρεξε στο δωμάτιό του. Καταραμένο όνομα. Μια ζωή του παίρνανε την μπουκιά απ το στόμα.
|
Σχετικά με το blog Λίγα λόγια για εμένα www.mantri.gr
Αναζήτηση Προηγούμενα Άρθρα
Τελευταίες δημοσιεύσεις Σύνδεσμοι
|
||||||||||||||||||||||||||||
| Όροι χρήσης | Powered by www.capitalblogs.gr |
RSS Feed