ALI BABA

Ρουφ. Περιοχή της Αθήνας η ,στη slang γλώσσα, ο ρουφιάνος ,εξ αποκοπής των τελευταίων γραμμάτων.

Ρουφιάνος είναι το πρόσωπο που διαβάλλει, συκοφαντεί κάποιον ,o καταδότης, ο προδότης.
Η λέξη προέρχεται από την ιταλική 'ruffiano'. Συνώνυμα :χαφιές, σπιούνος

Η λέξη χαφιές προέρχεται από την τουρκική 'hafiye' και σημαίνει: 'κατάσκοπος, μυστικός πράκτορας' και κατ' επέκταση: 'σπιούνος-ρουφιάνος'.
Η πράξη του χαφιέ και το καθεστώς που δημιουργείται είναι ο επικαλούμενος 'χαφιεδισμός'.

Ο 'σπιούνος' προέρχεται από το ιταλικό 'spione' και σημαίνει 'κατάσκοπος, πράκτορας'.

O ρουφιάνος είναι πρόσωπο που παρακολουθεί τις κινήσεις των άλλων και τις αναφέρει σε όποιον τυχόν ενδιαφέρεται. Συνήθως σε πρόσωπο που ασκεί εξουσία, με υλικό αντάλλαγμα, είτε για να αποκτήσει την εύνοιά του, είτε από κακοήθεια.

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι οι Έλληνες ως λαός ,όταν πρόκειται για κακόσημες λέξεις, δεν μαγαρίζουμε τις ελληνικές αλλά καταφεύγουμε σε δάνεια, κυρίως από την Τουρκική, την Ιταλική, αλλά και την Γερμανική γλώσσα.

Έτσι οι λέξεις έχουν και τη βιωματική φόρτιση των αντίστοιχων περιόδων της ελληνικής ιστορίας.

Ο καλός ρουφιάνος (λάσπη ο σκοπός του, που έλεγε και ο Παύλος), έχει πάντα ένα καλό πλάνο δράσης, ένα μπούσουλα, βρε αδερφέ, υπό μορφή δεκαλόγου .Αυτός είναι:

I. Η υπερβολική χρήση του πληθυντικού αριθμού, ίδιον ευγένειας.

II. Η προσπάθεια να μας πείσει, ότι μας δίνει για το καλό μας .Η ευκολία με την οποία συμφωνεί μαζί σου (με προσωπικά μηνύματα, για να σου πάρει λόγια) .

III. Η προσπάθεια να σου εκμαιεύσει προσωπικές λεπτομέρειες, κουτσομπολεύοντας .

IV. Η δικτύωσή του με χαμερπή και απίθανα άτομα, ως πηγή πληροφοριών .

V. Η απαρχή της άγνωστης και ατεκμηρίωτης και αόρατης λάσπης (άκουσα να λένε….)

VI. Η επίδειξη των γνωριμιών και των (ανύπαρκτων) γνώσεων του για να εντυπωσιάσει και να κινείται πιο άνετα .

VII. Είναι ΠΑΝΤΑ μέσα σε όλα, κι ας μην ξέρει. Απλά να ακούγεται.

VIII. Πάντα φροντίζει να σε λασπολογεί εν τη απουσία σου .

IX. Πάντα αποποιείται της λάσπης, φταίς πάντα εσύ (εγώ δεν είπα τίποτα, ,τι έκανα…..)

Ξέχασα το κυριότερο ,την σκατοψυχιά.
Αφιερώνω στους απανταχού ρουφιάνους (και στην σκατόψυχη), το στίχο του Σιδηρόπουλου:

"Μόνος σου με σένα
μια γλώσσα είναι το κορμί σου όλο χαφιέ
και όσα κερδίζεις μοιάζουνε να 'ναι χαμένα
ο φόβος και τα φράγκα σ' έκαναν λακέ

Δεν ξεχωρίζεις πια
τι 'ναι σωστό τι λάθος
και τη χεσμένη τους ποδιά
το στόμα σκύβει και φιλά
του κοπρολάγνου τη χαρά

στην 'κάναν πάθος.

Ο ρουφιάνος είναι ευτελής. Δίκην τενεκέ ξεγάνωτου. Καμμιά φορά μπορεί να λάμπει ως εκ της πρόσφατης εργασίας του γύφτου ,που ανέλαβε το γάνωμά του.

Τενεκές γανωμένος

Τενεκές ξεγάνωτος

Σ’ έναν κήπο μια χαρά,

κι από λούλουδα σπαρμένο,

επετάξαν μια φορά

έναν τενεκέ σπασμένο.

Mαραθήκαν οι μοσκές*

εξεράθηκαν κι οι κρίνοι,

μα ο καλός σου ο τενεκές

πάντα ν τ ε ν ε κ έ ς θα μείνει

Μετάβαση στην αρχική σελίδα του blog